Update: aftellen

Ik besluit om op deze mooie lentedag maar even een blogje te schrijven over hoe het nu gaat. Een leuk en kut onderwerp tegelijk. Want dat is hoe het gaat. Ik heb letterlijk het gevoel heen en weer getrokken te worden tussen willen leven en dood willen. Maar hoe naar dat ook is en hoe verdrietig en wanhopig ik daar ook van word, ik vecht op een manier waar ik zelf wel een beetje respect voor heb.

Zoals jullie weten ga ik al een tijd weer naar school. Dit heeft mij een doel gegeven en is zeker weten een goede keuze geweest. Vooral aan het begin van het schooljaar was ik positief over deze keuze, nu weet ik vooral dat het goed is geweest. Maar damn, het is zwaar. Mijn stage bevalt nog altijd niet en word met het moment zwaarder dan ooit. De intrinsieke motivatie opbrengen kost heel veel energie, en het kost me motivatie die ik in het leven kan steken. Echter heb ik ook ervaren dat ik een goede PMT-ster ben waar anderen erg over te spreken zijn en dat is toch wel weer mooi meegenomen. Ik heb gemerkt hoe ik in hele zware omstandigheden toch therapie kan geven en er voor de ander kan zijn. Wel ben ik bang dat ik door deze stage ervaring mis. Dit was niet een plek waar ik had moeten afstuderen, dat niveau heeft het niet, vooral die mogelijkheden zijn er niet. En dan is het ook nog eens heel zwaar doordat er constant dingen niet doorgaan en uitvallen, er is een gebrek aan begeleiding en ik zit vooral op kantoor i.p.v. in de zaal. Maar het goede nieuws, ik weet dat ik mijn eindstage ga halen. Ik moet het simpelweg uitzitten. Wat eigenlijk niet simpel is.

Met mijn behandeling schiet het niet op. En dat vind ik niet erg. Ik heb namelijk een hele fijne overbrugging met veel mogelijkheden, die nu goed aansluit bij hoe mijn situatie is. Wanneer ik overga naar de ggz is voor mij nog onbekend, ik denk dat het nog wel wat maanden duurt. Ik hoop zelf pas na mijn afstuderen over te gaan. In Zeist zitten de mensen met wie ik echt een band heb opgebouwd, die mij door dit jaar hebben geholpen. Ik wil mijn afstuderen met hun ‘vieren’.

Hoewel het zwaar is en helemaal niet zo gaat als dat ik gehoopt had, ben ik wel constant op zoek naar iets om mijn situatie makkelijker te maken. Misschien zou het beter zijn de situatie te accepteren, wat ik ook zeker oefen en probeer, maar ik wil ook wat meer geluk in mijn leven. Ik ben op zoek gegaan naar een oppasadresje, die ik hoogstwaarschijnlijk gevonden heb. Van kinderen krijg ik namelijk energie. Ook heb ik vandaag geregeld om mijn laatste vrije studiepunten op mijn oude vrijwilligerswerk te gaan doen. Ik vind dat ergens moeilijk, maar ik denk dat als ik weer bezig ben met het bewegen met dementerende ouderen, ik ook wel weer plezier eruit haal. En ik moet gewoon die punten hebben.
En als laatste ben ik hard bezig dingen te organiseren die ik leuk vind. Heel moeilijk in een tijd dat je weinig energie hebt en niets wilt doen. Maar ik heb wel leuke plannen!

Ik leef in het moment of naar dingen toe en hier een paar van die leuke dingen:
01-04 start ik samen met een vriendin met een 30days self-love challenge
12-04 ga ik naar de voorstellen Paaz
Dan moet ik nog even leuke dingen plannen voor in de meivakantie ofzo. Maar mei zal ook in het teken staan van afronden.
14-06 mijn laatste stagedag
24-06 Last Man Standing –> hierover dit weekend nog een blog, want als iets me energie geeft nu!!
12-07 Diploma uitreiking!!!

Dit was het even voor nu. Het is aftellen tot mijn stage voorbij is. Het is uitzingen. Maar ik ga dit schooljaar afronden, no matter what! En ondertussen proberen om in het leven te komen staan. Weg van overleven!