Valkuilen tijdens je behandeling

Als je dan eindelijk aan je behandeling kunt starten, wil je graag meteen beter zijn. Dat is één van de valkuilen van een behandeling. Een behandeling doe je niet zomaar even, het is gedurende een lange tijd keihard werken. En dan kan het heel goed zijn dat je twijfelt, dat je geen zin meer hebt of wat dan ook. In deze blog de valkuilen waar je in kunt trappen gedurende een behandeling.
Een behandeling gaat nooit op een perfecte manier. Geen enkele behandeling gaat hetzelfde, en waar de één sus nodig heeft heeft de ander precies wat anders nodig. Dat maakt behandelingen soms best ingewikkeld. De precieze oplossing is er zelden. Wel zijn er een aantal valkuilen waar je tijdens je behandeling gemakkelijk in kunt stappen (of vallen).
~ Te snel willen ~
Waarschijnlijk heb je best een tijdje moeten wachten op de juiste behandeling. Als deze dan eenmaal gestart is wil je ook zo snel mogelijk door. Misschien wacht er wel een opleiding of baan op je. Ik kan nu vast verzekeren, het gaat zelden zo snel als dat jij wilt dat het gaat. En natuurlijk wil je geen minuut langer met je klachten rondlopen. Toch zal je voor de behandeling de tijd moeten nemen en moeten volhouden. Soms moet je jezelf even stopzetten omdat je teveel tegelijk wilt aanpakken. Stapje voor stapje. En op een rustig tempo.Ik denk de enige manier voor langdurig resultaat.

~ Het probleem steeds groter maken ~
Het kan zijn dat je gedurende je behandeling nieuwe inzichten tegen komt. Dat je gedrag gaat zien dat je eerder niet was opgevallen. Vooral tijdens inzichtgevende behandelingen kan je telkens nieuwe dingen tegenkomen. En hoe gek het ook klinkt. Ga niet met alles aan de slag. Een gedeelte van die inzichten mag je gewoon als kennisgeving aannemen. Het is aan jou en jouw behandelaar om de grote lijn van de behandeling vast te houden. Het kan helpen om daarom je doelen er af en toe eens bij te pakken en te kijken (en evt. te bespreken) of jullie nog op het juiste spoor zitten of dat jullie zijn weggewaaid in andere dingen. En wegwaaien is niet erg, mits het bewust is. Maar ik weet dat in een behandeling de verleiding heel groot is om van het één naar het ander te gaan, alles te willen veranderen en jouw eigen hoofddoelen te verliezen.

~Alles willen overzien ~
Oeh ik ben gek op controle. En daarom heb ik het liefst een goed duidelijk stappenplan. Echter lukt dat niet. Zoals ik hierboven noemde, de grote lijnen vasthouden is erg belangrijk. MAar verder weet je soms niet hoe het loopt. Er gebeuren dingen in het leven, in je behandeling die ineens tijd kunnen vragen. Bij het veranderen van A, wordt D ineens heel sterk, waardoor je misschien B en C even moet verschuiven. Een behandeling kan je niet overzien. Je weet niet hoe lang je herstel duurt. Je weet alleen dat je eraan moet beginnen. En dat is soms alle info die je hebt.

~ Twijfelen ~
Tijdens je behandeling zal je soms nieuw gedrag moeten aanleren, of gedachten moeten vervangen voor andere helpende gedachten. Dit kan zo onnatuurlijk voelen dat je gaat twijfelen aan de behandeling. Past deze behandeling wel bij mij? Een hele logische twijfel, die ook echt bij het proces hoort. Het is goed om twijfel bespreekbaar te maken. Kunst is alleen om de twijfel niet als een afleider in te zetten, want daarmee gaat straks alle tijd naar de twijfel i.p.v. naar je klachten.

~ Niet meer willen/ kunnen ~
Een behandeling kan rete zwaar zijn, precies wat je niet meer wilde. Het leven is al vechten met jouw klachten, dus het nog zwaarder maken lijkt niet echt een oplossing. Hoe graag ik soms niet meer wilde vechten en dus ook niet meer nieuwe dingen wilde doen. Ik wilde het mezelf niet nog moeilijker maken, want ik wilde dat de pijn stopte op DAT moment. Het is een heel pijnlijke en oneerlijke strijd. Het enige dat ik ondertussen weet is dat blijven waar je bent soms net zoveel pijn en frustratie geeft als doorvechten door de pijn. Maar natuurlijk is het wel heel belangrijk om in het oog te houden hoe het met je gaat. Een behandeling kan te zwaar zijn. Maar wanneer dat zo is; volgens mij is dat voor jezelf maar ook voor behandelaren heel erg moeilijk te bepalen. Dus daarin zal je soms goede, en soms verkeerde keuzes maken.

~ De behandelaar het roer geven ~
Het is heel aantrekkelijk om voortaan je behandelaar te laten leiden en jouw probleem te laten oplossen. Echter kan geen enkele behandelaar toveren en ben jij echt degene die het moet doen. En ik heb mij hier soms zo boos over gemaakt. Soms vond ik echt alles de schuld van de behandelaren en had ik tijdens therapie echt het idee dat ze mij wat aandeden. Ze hadden het makkelijker moeten maken, niet moeilijker! Helaas werkt het niet helemaal zo. Je doet het samen, maar wanneer jij je hakken in het zand zet gaat je behandelaar je niet verder krijgen.

~ Vermijding ~
Soms wil je dingen vermijden omdat die moeilijk voor je zijn. Ik wilde graag feedback vermijden en deed daarom mijn best om perfect te zijn. Mislukt. Het hielp mij niet verder. Weet dat je juist in therapie bent om dingen aan te gaan. En dat dit enorm pijnlijk mag zijn en dat je dit enorm moeilijk mag vinden. Vertrouw erop dat je daardoor heen wordt getrokken. Ik kon boos worden dat groepsgenoten en therapeuten mij voor mijn gevoel iets aandeden (feedback geven). Het helpt niet. Therapie helpt je om ermee te leren omgaan, niet door het te vermijden. Je kunt in het dagelijks leven ook niet alles vermijden en je kunt al helemaal de ander niet besturen. Het enige waar jij invloed op hebt is jouw eigen reactie.

~ Jezelf volledig willen veranderen ~
Jij kunt nieuw gedrag leren en daarmee iets veranderen. Je kunt assertiever worden. Opener. Of noem de verschillen maar op. Maar jij blijft wel jezelf. En het kan zijn dat je met alle nieuwe inzichten en met al jouw klachten, het liefst iemand anders wil worden, maar dat gaat niet. Dus probeer jezelf te veranderen, maar toch bij jezelf te blijven en jezelf steeds meer te waarderen voor wie jij bent. Met je kwaliteiten en met je valkuilen.

Therapie is het moeilijkste dat ik ooit gedaan heb. En niet al mijn therapieën heb ik gedaan zoals ik zou willen. Ik ben in heel veel valkuilen getrapt tijdens de behandeling. En diezelfde valkuilen kan ik ook in het leven tegen komen. Te snel willen bijvoorbeeld. Iedereen gaat in een valkuil trappen, en een valkuil betekent niet dat de therapie mislukt is. Sterker nog, een ‘mislukte’ behandeling kan ook nuttig zijn. De kunst is om soms weer uit te valkuil te klimmen. Succes met deze loodzware maar ook bijzondere reis, genaamd behandeling.