Voor als je niet zo lekker in je vel zit

Lieve jij,

Deze blog is geschreven voor ieder die het moeilijk heeft. En dan maakt het niet uit hoe moeilijk, gewoon voor jou, voor als je het even moeilijk hebt. Soms heb je momenten, of dagen, weken of jaren dat het niet lekker gaat. Dat je je eenzaam voelt, verdrietig, hopeloos of leeg. Misschien heb je pijn of heb je net iets vervelends mee gemaakt. Of soms heb je eigenlijk geen reden en voel je je zoals je voelt.

En hoewel het misschien niet allemaal te vergelijken, iedereen die het moeilijk heeft kan wel een beetje steun krijgen. Want eigenlijk maakt het niet uit wat je hebt meegemaakt of wat je voelt, niemand hoeft alleen te zijn met dat gevoel. Iedereen verdient het om geholpen te worden. Iedereen verdient een luisterend oor, een schouder en een knuffel. Ik zou je gunnen dat jij ook iemand hebt met wie je jouw gevoel kunt delen. En soms moet je daarvoor even al je moed bij elkaar rapen om dat ene berichtje te sturen: “Heb je even tijd voor mij?” Jij verdient iemand bij wie je dat mag doen. Die jouw verhaal aanhoort. Die je zegt dat het niet gek is wat jij voelt, dat hij/zij het vervelend vind om te horen. Dat je je getroost voelt en kunt afsluiten met een grapje en een stomme roddel. Zodat diegene jouw steun en gezelschap is. Hij/zij is er niet zomaar voor je, dat komt omdat jij er mag zijn.

Jij mag er zijn met je pieken en je dalen. Met je soms irritante patronen en denkwijzes, maar vooral met jouw mooie eigenschappen en kwaliteiten. Want die heb jij. En het kan heel goed zijn dat jij ze zelf even niet ziet en je alleen maar oog hebt voor alles wat je verkeerd denkt te doen. Weet dan dat dit enkel een flauw spelletje van je brein is die al zijn focus weet te vangen voor dat wat er niet goed aan is. Oogkleppen zijn het. Oogkleppen voor al jouw mooie kwaliteiten en al het positieve in jouw leven. Want je bent prachtig. Je bent geliefd en je bent enorm krachtig. Ook als jij het nu even niet meer alleen kunt, je bent krachtig. Er komt een moment, of beter nog, er komen meerdere momenten dat jij met een (stiekem) gevoel van trots terugkijkt en zie welke stappen je al hebt gezet. En die trots geeft je de moed om het moeilijke pad dat nog voor je ligt recht aan te kijken. Om de hobbels te zien en te denken; “Het geeft niet, stapje voor stapje ga ik ervoor en ik zie wel waar ik uitkom.”

Voor vandaag zal ik je gunnen, die steun van iemand die jouw lief heeft. Heb jezelf ook lief en geef jezelf wat warmte en compassie. Je mag je zo voelen, en hoe naar het ook is, het is oké. Je hoeft het voor niemand te verbergen, je hoeft je niet groter voor te doen. Want al jouw verdriet maakt jou niet minder mens, minder waardevol, niet zwakker dan de rest. Geef jezelf een knuffel en trek een deken om je heen.

Voor iedereen die zich kut voelt. Ik weet hoe het is en ik weet nog goed hoe zwaar het was. Hoe ik mijzelf niet meer kon waarderen en het leven zag als zware straf die ik moest ondergaan. Ik weet hoe die dagen kunnen voelen. Ik weet ook dat ik mijzelf heb verbaasd en hoe ik nog meer kracht had dan ik dacht. Hoe ik door te blijven vechten weer stappen maakte en hoe ik mijn blik weer kon verruimen naar de mooie dingen. En ook ik bleek onverwacht mooie eigenschappen te hebben. Ik weet hoe jij je voelt. En ik weet dat het voorbij kan gaan. Blijf geloven, blijf hopen, blijf vechten. Maar doe het niet alleen. Ook jij kan straks weer de mooie dingen in het leven zien. En ook jij gaat zien hoeveel je waard bent. Je bent prachtig zoals je bent. Veel sterkte. Ik denk aan je.